Een dag op het eiland Brač bij Split in Kroatië: mijn tips

Tijdens mijn stedentrip Split reden we op een ochtend om iets voor negen de boot op om een dag op het eiland Brač door te brengen. Dit eiland ligt tegenover Split en het is maar een klein uurtje varen. ’s Avonds namen we om 20.00 uur de boot terug naar Split en zo hadden we mooi de tijd om enkele bezienswaardigheden op het eiland Brač te bekijken. Een leuke dag en zeker een aanrader!

• Download hier gratis mijn top 10 bezienswaardigheden in en om Split
• Hier vind je tips over wat je kunt doen in Kroatië en hier reisgidsen over Kroatië
• Kijk hier voor adresjes om te overnachten in Kroatië
• Lees hier over de mogelijke routes naar Kroatië
• Hier verzamel ik de mooiste reizen naar Kroatië van verschillende reisorganisaties en actuele kortingen en gratis extra’s

Van Split naar Supetar

Het vertrek uit Split was al een belevenis op zich, want tijdens het wegvaren kijk je mooi uit over de boulevard met daarachter de oude stad van Split. Verder was het heerlijk weer: de zee was rustig en het zonnetje zorgde ervoor dat we prima aan dek konden zitten. Wel goed insmeren natuurlijk…

Na ongeveer 50 minuten voeren we de haven van Supetar (St. Pieter) op het eiland Brač binnen. Ook die zag er heel gezellig uit.

Heel veel plaatsjes op het eiland Brač hebben trouwens dezelfde geschiedenis: ze begonnen ooit als Romeinse ‘villa rustica’, zeg maar een soort boerderij. Later kwamen er dan een kapelletje en steeds meer woningen bij.

Nerežišća

Het viel meteen op dat er veel wordt gefietst op Brač. Maar vanwege de hoogteverschillen was ik toch blij dat we de auto hadden meegenomen op de veerboot. Onze eerste bestemming was Nerežišća, de oude hoofdstad van Brač. Vanwege piraterij woonde de Slavische bevolking die hier woonde namelijk liever in het binnenland dan aan de kust. Pas later werden kustplaatsen als Supetar en Bol belangrijker.

Onderweg naar Nerežišća viel op dat overal in de velden hopen stenen liggen. Bij navraag bleek dat dit stenen zijn die uit het land worden gehaald om het geschikt te maken voor landbouw. En tja, dan moet je die stenen ergens kwijt…

We stopten in Nerežišća even bij dit kapelletje, waar een boom uit het dak groeit.

Wandelen naar het klooster Blaca

Maar we bleven niet al te lang plakken, want we wilden die ochtend nog een wandeling maken naar het klooster Blaca. Dit klooster is alleen te voet te bereiken – vanaf de parkeerplaats die je op bovenstaande kaart kunt vinden, is het ongeveer een half uur lopen. Je kunt ook met de boot vanuit Bol naar Blaca, maar ook dan is het nog ongeveer een half uur lopen,

Het was een mooie wandeling door de kloof naar het klooster: over een pad met veel losse stenen en af en toe een haarspeldbocht, een verlaten woning, een salamander of een schaap met een klingelende bel om zijn nek. Om ons heen zagen we verder vooral veel pijnbomen. Tot 1850 was dat wel anders: toen stond Brač vol met olijfbomen en wijngaarden.

Toen eerst de olijfbomen en toen de wijnranken ten prooi vielen aan een verwoestende plaag beestjes, ging een groot deel van deze bomen verloren. Het was zelfs zo erg, dat 8000 mensen van Brač verhuisden naar Chili, omdat ze op Brač geen inkomsten en dus geen eten meer hadden. Nog steeds heeft iedereen op Brač wel familie in Chili of ergens anders in het buitenland als gevolg van die emigratiegolf.

Na een stukje wandelen kwam eerst de zee in zicht, en toen was daar dan het klooster: Pustinja Blaca.

Ontstaan van het klooster

Dit klooster werd in de 16e eeuw gesticht door de Glagolitische orde en begon met één kluizenaar in een grot (waarvan de ingang nog steeds te zien is in het klooster). In die tijd kwamen wel meer mensen van het vasteland naar Brač, op de vlucht voor de Ottomanen. Er kwamen toen veertig nieuwe families naar het eiland en die familienamen maken nu 30% van de totale bevolking uit. Ook werden er in die tijd twintig kloosters opgericht, waarvan er drie bewaard zijn gebleven.

Blaca groeide in de 18e en 19e eeuw uit tot een welvarend klooster. Er woonden maximaal 3 monniken, maar er werkten veel meer mensen voor het klooster. Arbeiders uit de omringende dorpen zorgden voor de teelt van olijfbomen en de productie van olijfolie, het hoeden van schapen voor schapenvlees en schapenkaas, het verzorgen van de wijnranken en de productie van wijn, en voor de 237 stenen bijenkorven die honing opleverden. Als beloning voor hun werk kregen ze kost en inwoning (in de arbeiderswoningen bij het klooster).

In het klooster (waar je binnen geen foto’s mag maken) zijn allerlei gebruiksvoorwerpen uit deze tijd te zien, zoals een stenen pot voor olijfolie, een molensteen, geweren (tegen de piraten) en grote, houten voorraadkisten. De woonkeuken is nog steeds zwart van het roken van vlees en vis om deze levensmiddelen langer te kunnen bewaren. Het klooster heeft natuurlijk een eigen kerkje, maar ook een schoollokaal waar kinderen uit de omliggende dorpjes les kregen in ruil voor een stuk brandhout voor de keuken.

Luxe kloosterleven

Als je zo de slaapkamer van de laatste monnik ziet, denk je eerder aan een welvarende grootgrondbezitter dan aan een monnik. Geen simpele cel om in te slapen, maar een ruime slaapkamer waar hij naar hartenlust bezig kon zijn met zijn interesses. Zo hield de laatste monnik, die hier tot 1963 woonde, veel van wetenschap en met name sterrenkunde. Er zijn meerdere grote sterrenkijkers te zien in het klooster, maar ook een uitgebreide bibliotheek, een ouderwetse grammofoonspeler, een ligbad en zelfs een piano, die hier speciaal door twaalf man naartoe is gedragen vanuit de haven. Als beloning werden ze gelukkig wel ruim voorzien van wijn.

In 1962 werd de school van het klooster gesloten en in 1963 overleed de laatste monnik. Normaal nam een neef het stokje over, maar daar had deze neef geen trek meer in.

Terug naar de parkeerplaats

De terugweg begon met een pittige klim. Op de heenweg van de parkeerplaats naar het klooster ben je namelijk bijna alleen maar aan het dalen, maar nu moesten we weer terug omhoog. Gelukkig was dat eerste pittige hellinkje niet tekenend voor de rest van de terugweg. Het omhoog wandelen was best goed te doen en al snel stonden we weer bij de auto.

Sarcofagen in Škrip

De middag hadden we vrij gehouden voor een uitgebreide lunch en een beetje luieren op het strand. Maar eerst stopten we nog even in de oudste plaats op Brač die nog steeds wordt bewoond: Škrip. Hier is ook het museum over het eiand Brač gevestigd. Daar kom je van alles te weten over piraterij, het hoeden van schapen, het houden van bijen, het maken van olijfolie en wijn en… het bewerken van steen.

Als je in Škrip uit de auto stapt, zie je her en der sarcofagen en (delen van) standbeelden staan. Dat komt doordat hier vroeger (en nog steeds) veel kalksteen werd gedolven en bewerkt. Als er dan een productiefoutje in zo’n sarcofaag of standbeeld sloop, kon het zomaar gebeuren dat die ‘misbaksels’ hier bleven liggen.

Ook de sarcofagen die we tijdens ons uitstapje naar Solin hadden gezien, komen hiervandaan, kregen we in het museum te horen. Behalve handigheid met het bewerken van kalksteen hadden de mensen uit deze regio ook veel kennis van bouwen, waardoor ze vaak opzichter waren op belangrijke bouwplaatsen. Ze hadden zelfs al een soort prefab-systeem ontwikkeld.

Zlatni Rat bij Bol

Na een late lunch (natuurlijk met de plaatselijke specialiteit lamsvlees) reden we naar misschien wel het beroemdste stukje van het eiland Brač: het strand De Gouden Hoorn oftewel Zlatni Rat bij de kustplaats Bol. Deze opvallende landtong is ontstaan (en wordt nog steeds groter) doordat erosie steeds meer steen van de berg afvoert naar zee. Daar zorgt een zeldzame samenkomst van twee stromingen ervoor dat die stenen worden afgesleten en in een puntje bij elkaar komen te liggen. Afhankelijk van de stroming kan de punt van het kiezelstrand soms de ene en dan weer de andere kant op wijzen.

In de zomer is het hier behoorlijk druk, maar toen wij er waren (begin mei) was het nog heerlijk rustig. Behalve met de auto is het strand ook met de bus te bereiken, en lopend vanuit Bol. Je kunt het van de wind laten afhangen aan welke kant van het strand je gaat zitten en er staan volop naaldbomen voor als je een schaduwplekje zoekt. Er is een stukje zee afgezet met lijnen om veilig in te zwemmen en er is een strandtent met gezellige loungeplekken. Echt een plek om lekker lang te blijven hangen dus.

Uitzicht van Vidova Gora

Toch stapten we na een tijdje weer in de auto. We wilden Zlatni Rat namelijk ook nog graag van boven bekijken. Hiervoor rij je het beste naar de 778 meter hoge berg Vidova Gora.

Behalve dit uitzicht op Zlatni Rat en het eiland Hvar kun je daar ook de klimkunsten van een speciaal soort schapen bewonderen. Echt ongelofelijk hoe die zich over de steile berghelling verplaatsen!

Terug naar Split

Zo stonden we, rozig van alle zon en buitenlucht, op tijd weer bij de boot terug naar Split. Omdat het nog maar vroeg in het seizoen was, was het nu te fris om buiten te zitten. Maar de aankomst in het donker in de haven van Split was wel erg mooi. Tijd om een restaurant op te zoeken voor het diner…

Huurauto of excursie

ALs je ongeveer net zo’n dagtrip wilt maken en wat van het eiland wilt zien, is een huurauto wel handig. In deze blogpost lees je mijn persoonlijke ervaringen en tips in verband met het huren van een auto tijdens een stedentrip. Wil je geen auto huren, dan kun je een excursie boeken.

Wil je weten wat ik nog meer deed tijdens mijn stedentrip Split en welke uitstapjes ik nog meer maakte? Bekijk dan deze korte video.

Ik werd uitgenodigd om Split en omgeving te bezoeken voor Stralend Schrijven.

Deze blogpost kan affiliatelinks bevatten. Als jij via zo’n link iets koopt of boekt, krijg ik een kleine vergoeding. Dit gebeurt anoniem en kost jou niets extra’s. Samenwerkingen en affiliatelinks stellen mij in staat om deze website te onderhouden en jou van informatie te blijven voorzien. Meer hierover lees je in mijn disclaimer/privacyverklaring.